SENSİZ  GEÇMİYOR GÜNLER

sensiz gecmiyor günler
seni arıyor bu gözler bu eller
seni özleyen bu gönlüm
başkasını sevmem diyor
sensiz geçmiyor günler
seni arıyor bu kalp sensin sahipi
hadi don gel diyor 

                                HİKMET GİRGİN

                   SEVDİM SENİ BİR KERE              
 
Sevdim seni bir kere,
Vazgeçmem ölsem bile
Sen ne söylersen söyle,
Bu aşk bitmez bunu belle.

Seni düşündüm yine bu gece,
Anldım geçmiyor sensiz gece,
Yokluğun vuruyor beni derde,
Bu aşk bitmez bunu belle.

Sakın başkasını arama,
Bırakmam seni anlasana,
Yapsanda türlü numara,
Bu aşk bitmez bunu belle.

İstediğini yapmadım mı?
Sana bakanları harcamadım mı?
Senin için ölümü göze almadım mı?
Bu aşk bitmez bunu belle

                                     HİKMET GİRGİN
               
                   DÜNYADA VAZGEÇMEM

dünya tersine dönse vazgeçmem
gönlümdeki güneş sönse vazgeçmem
sensizlik inanki ölümden ßeTer
canımdan geçerim senden vazgeçmem!!!...senden vazgeçmem...!!!

                                    HİKMET GİRGİN 
                                     
 
            HİKMETİN ŞİİRİ
Sevdiğinin göz yaşları
Denize döküldüğünde

Dalgalar kumsala şunu

yazarlar

 SENİ SEVİYORUM hemde çok ....
                GERÇEK YAZAN HİKMET GİRGİN

                BİRTANEM
BİR IRMAK KENARINDA MESKENİM OLSA,
DÜNYADA YALNIZ BU CANIM KALSA,
GÖZÜMÜN YAŞI SULAR OLSA ÇAĞLASA,
İNANKİ BİRTANEM UNUTMAM SENİ,,,

GÜNLERİM AY AYLARIM YIL OLSADA,
KULAĞIM SAĞIR GÖZÜM KÖR OLSADA,
ŞU GARİP GÖNLÜM HİÇRANLA DOLSADA,
İNANKİ BİRTANEM UNUTMAM SENİ,,,
UNUTMAMM!!!!!!!
 çünkü seni seviyorum

              BÖYLE SEVDİM İŞTE BEN SENİ
Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni
gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka
yerde
olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu
kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden
ne
ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın
bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.

Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar
gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En
kızgın,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi
ve
ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok
edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.

Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,
gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni
ve o
doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu
zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.

Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün
yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Sevdim işte ötesi yok...